Canada ontvangt jaarlijks een kwart miljoen nieuwkomers en geldt internationaal als gidsland op het gebied van integratie. De Nederlandse regering keek de naturalisatieceremonie af van de Canadezen. All rise voor een verslag van een inburgeringsceremonie in het Canadese Hamilton.

Door Frank Kuin

HAMILTON. Vol verwachting zitten ze op de eerste paar rijen stoelen in het gymzaaltje van een basisschool in Hamilton, een voorstad van het Canadese Toronto: ongeveer dertig immigranten die dadelijk de Canadese nationaliteit zullen krijgen. Het is een kleurrijk gezelschap, afkomstig uit 22 verschillende landen, waaronder China, India, Afghanistan, Mexico, Syrië en de Filippijnen.

Sommigen hebben zich netjes in een pak gestoken. De meesten gaan echter informeel gekleed. Een Canadees vlaggetje hebben ze elk al gekregen, en een kaart met de tekst van het volkslied, O Canada. Wanneer ze het zaaltje straks verlaten zullen ze Canadezen zijn, genaturaliseerd tijdens een citizenship ceremony.

,,Het is een speciale gelegenheid om een nieuwe nationaliteit te krijgen’’, zegt Tariq Al-Sharif, een student uit Jordanië die sinds vijf jaar in Canada woont. ,,Canada is een vreedzaam land met mensenrechten, waar je stem wordt gehoord. Dat zijn belangrijke privileges’’, zegt hij. Over die principes, en enige Canadese geschiedenis, heeft hij onlangs een toets afgelegd. Hij had achttien van de twintig vragen goed. ,,Het was niet zo moeilijk.’’

Deelnemers aan de naturalisatieceremonie in het Canadese Hamilton leggen de eed af.

In heel Canada worden jaarlijks bijna 3.000 naturalisatieceremonies gehouden. Elk jaar ontvangt Canada (30 miljoen inwoners) ongeveer 250.000 nieuwkomers, zonder veel problemen. Ze worden aangemoedigd de Canadese nationaliteit aan te vragen. Ongeveer 160.000 mensen per jaar doen dat. Bij de plechtigheid worden zij officieel welkom geheten als volwaardige burgers en herinnerd aan de basiswaarden van de Canadese maatschappij. Ceremonies worden sinds 1947 gehouden; in dat jaar werd de Canadese nationaliteit geschapen – voor die tijd waren de inwoners van Canada Britse onderdanen.

Doorgaans worden de naturalisatieceremonies gehouden bij de plaatselijke afdeling van de immigratiedienst, maar ze kunnen ook worden georganiseerd op andere plekken, zoals scholen. ,,Zo zijn ook andere mensen erbij betrokken’’, zegt Allen Rodgers, een agent van de Canadese politie, de Mounties, die bij de ceremonie op wacht zal staan. ,,De kinderen leren over burgerschap, immigratie en de geschiedenis van Canada. Ze ontvangen de kandidaten en leren ze welkom te heten.’’ Ongeveer 200 leerlingen zijn bij de ceremonie aanwezig.

,,We verwelkomen vandaag nieuwe burgers in de Canadese familie’’

All rise! Klinkt het opeens. De citizenship judge komt binnen. De burgerschapsrechter is niet een echte rechter maar een lid van de Order of Canada, een koninklijke onderscheiding. In dit geval Robert Morrow, een voormalig burgemeester van Hamilton. Geflankeerd door Rodgers in zijn rode Mountie-jas, een portret van koningin Elizabeth II, de Canadese vlag, en twee klerken neemt hij plaats achter een tafel aan het hoofd van de zaal.

Morrow begint zijn praatje over de rechten en plichten van het Canadese burgerschap. ,,We leven in een van de meest vrije landen ter wereld’’, zegt hij, op een informele toon. ,,Gelijkheid van iedereen is wettelijk vastgelegd en gaat boven alles. Om een goed Canadees burger te zijn is het belangrijk om je aan de wet te houden, deel te nemen aan de maatschappij, vrijwilligerswerk te doen, anderen te helpen, of in actie te komen als er iets gebeurt waar je het niet mee eens bent. Stemmen is een verantwoordelijkheid.’’

Ook slaat hij een noot van welkom aan. ,,We verwelkomen vandaag nieuwe burgers in de Canadese familie. Alle Canadezen zijn rijker dankzij uw aanwezigheid in ons land. Iedereen heeft een andere weg afgelegd om hier te komen, maar u heeft allen Canada gekozen. Ik wil graag zeggen: dank u voor die keuze. We wensen u het allerbeste als burgers van dit land.’’

Burgerschapsrechter Robert Morrow aan het hoofd van de zaal tijdens de inburgeringsceremonie.

Nu wordt de eed afgelegd. Iedereen staat op, houdt de rechterhand omhoog en belooft trouw aan koningin Elizabeth, eerst in het Engels, dan in gemompeld Frans. ,,U bent nu Canadese burgers’’, zegt Morrow. ,,Gefeliciteerd.’’ Gejuich en applaus gaan op. Dan worden alle kandidaten een voor een naar voren geroepen om hun certificaat in ontvangst te nemen en de hand te schudden van de rechter, de Mountie, en de klerk. Sommigen gaan met hen op de foto.

Een koor van schoolkinderen zingt een liedje over Canada, gevolgd door korte toespraken van enkele gasten, onder wie een immigrant die dertig jaar geleden naar Hamilton kwam vanuit het Caraïbisch gebied. ,,Canada heeft de aspiratie om een maatschappij te vormen die vreedzaam is en waar iedereen thuishoort’’, zegt hij. ,,Ik wil u graag uitnodigen om uw bijdrage te leveren aan de opbouw van een sterke, dynamische samenleving.’’

Tot slot wordt het volkslied gezongen. O Canada, we stand on guard for thee! Is dat ‘eng-nationalistisch’, zoals critici van de naturalisatieceremonie in Nederland zeggen? Dat valt reuze mee in een gymzaaltje waar de rechter onder een basketbalring zit en de schoolkinderen na afloop zelfgebakken koekjes en fruit-punch uitdelen aan de nieuwe Canadezen die, met hun winterjassen en certificaten in de hand, nog staan na te praten.

,,Het is een geweldig gevoel om nu Canadees te zijn’’

,,Het is een bijzondere gelegenheid’’, glundert Francisco da Silva, een immigrant uit Angola die samen met zijn vrouw en twee zoontjes net Canadees is geworden. ,,Ik wil een vrij man zijn en voor mijn gezin zorgen’’, zegt hij. Da Silva ontvluchtte Angola om aan dienstplicht te ontkomen. Hij verblijft sinds 2000 in Canada en werkt als accountant. ,,Hier kunnen we werken en studeren. De mensen zijn goed voor ons, ik voel me welkom.’’

,,Ik ben dolgelukkig’’, zegt Victor Reina uit Guatemala, die vijftien jaar geleden naar Canada kwam als vluchteling en werkt als bediener van een vorkheftruck. ,,De ceremonie was mooi met de schoolkinderen erbij. Het is een geweldig gevoel om nu Canadees te zijn. Canada is een vredig land, de mensen zijn vriendelijk. Ik wil hier altijd blijven.’’

,,Ik ben trots en blij om in Canada te zijn’’, zegt Tatiana Kozlova uit Rusland, een biologe die vier jaar geleden emigreerde. ,,De principes van het land spreken me zeer aan. Canada is een land met mensen van vele culturen, die hun tradities en banden met het moederland kunnen behouden. Ik ben van plan om hard te werken om mijn bijdrage aan Canada te leveren. Dit is een bijzondere dag voor mij.’’

This post is also available in: Engels

Tagged with:
 

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *