Leve de dode, holle boom van Stanley Park

Ook Vancouver heeft een ‘Anne Frank-boom’: niet ziek, maar dood. Net als in Amsterdam zijn burgers in actie gekomen om de boom overeind te houden. ,,Het is niet zomaar een oude, dode boom in het bos, maar een monument van culturele en historische waarde.’’

Door Frank Kuin

VANCOUVER. Afgezonderd en scheef staat een torenhoge stronk van een eeuwenoude ceder op een rustige plek in Stanley Park, het spectaculaire stadspark van de west-Canadese stad Vancouver. Een bus met toeristen in het park, een stukje regenwoud op een schiereiland bij het centrum, rijdt voorbij en blijft even stilstaan in de motregen. Foto’s worden gemaakt van de verweerde, holle boom, die in stilte leunt op een paar palen, als een roerloze bejaarde op een wandelkruk.

De dode ceder, die zo’n 1000 jaar overeind heeft gestaan, is een historische attractie. Sinds de negentiende eeuw zijn mensen naar de holle boomstronk, met een omtrek van 17 meter, gekomen om zich te laten fotograferen in een enorme opening van de boom. Zo groot is de uitholling, dat mensen met paard en wagen er achteruit inreden om te poseren – een illustratie van de grootsheid van het natuurschoon aan de westkust, waar bomen als deze 75 meter hoog kunnen worden. Later werd hetzelfde gedaan met auto’s. Ooit poseerde zelfs een man met een olifant in de befaamde ‘Hollow Tree van Stanley Park’.

De auteur bij de Holle Boom van Stanley Park in Vancouver.

Dat was vroeger. Tegenwoordig staat de holle boom op omvallen, gehavend door een zware storm in 2006. De stronk, van binnen leeggerot maar aan de buitenkant bijna onverwoestbaar, kwam daarbij scheef te staan. Sindsdien wordt de 13 meter hoge stam gestut met tijdelijke palen en kabels, en staat er een veiligheidshek omheen. Een permanente constructie om het icoon overeind te houden zou enkele honderdduizenden dollars kosten – reden voor het parkbestuur om dit jaar te besluiten dat de Hollow Tree na meer dan duizend jaar aan zijn einde was gekomen. Hij moest om.

Dat besluit leidde tot hevige kritiek, en een gedreven campagne om de holle boom te redden. Evenals de ‘Anne Frankboom’ in Amsterdam, de zieke kastanje die vorig jaar na een intens debat van de zaag werd gered omdat Anne Frank hem kon zien vanuit het Achterhuis, roept het lot van de Hollow Tree sterke emoties op. ,,Deze boom is beroemd in Vancouver sinds het bestaan van de stad,’’ zegt Bruce Macdonald, een plaatselijke historicus en initiatiefnemer van de reddingsactie. ,,Het is niet zomaar een oude, dode boom in het bos, maar een monument van culturele en historische waarde.’’

Een voorstel van het parkbestuur om de boom op zijn kant ,,ten ruste te leggen,’’ zodat hij voor bezoekers te bezichtigen zou blijven, vindt geen genade bij Macdonald. Hij verwijst naar een ingenieursrapport waarin staat dat het mogelijk is om de stronk rechtop te zetten, met een permanente stutconstructie aan de binnenkant – een kostbaar plan dat door critici wordt verworpen als ,,onnatuurlijk’’ en een verspilling van geld. Niettemin heeft het parkbestuur ingestemd met uitstel van de voorgenomen kap, om de Hollow Tree Conservation Society de kans te geven geld te werven voor dat reddingsplan.