Regen wordt vaak genoemd als het grootste nadeel van Vancouver, de gaststad van de Olympische Spelen. De stad wordt geprezen om zijn goede kwaliteit van leven en sociale klimaat. De voormalige houthakkerspost groeide uit tot een multiculturele miljoenenstad van natuurschoon, gemeenschapszin en drugs. Portret van Vancouver.

Vancouver vanuit de lucht, met het centrum van de stad in het midden van de foto.

Door Frank Kuin

VANCOUVER. Het regent en het is grauw bij False Creek, de waterweg die het centrum van het Canadese Vancouver scheidt van de rest van de stad. Water druipt van tenten die zijn gebouwd aan de noordoever, nabij het overdekte ijsstadion B.C. Place, waar vanavond de openingsceremonie van de Olympische Winterspelen wordt gehouden. Voetgangers met paraplu’s lopen voorbij, helikopters vliegen in de lucht.

Het logo van de Olympische Winterspelen in Vancouver is een inukshuk, een wegwijzer van de Inuïtbevolking.

Aan de overkant staat het gloednieuwe atletendorp, door de bewoners versierd met nationale vlaggen aan de balkons. Het dorp biedt uitzicht op de imposante skyline van de moderne metropool aan de westkust, tegen de achtergrond van besneeuwde bergtoppen. Op de druilerigheid na ziet het er allemaal spectaculair uit, zoals men gewend is in British Columbia, de Canadese westkustprovincie.

Als derde stad van Canada, een winterland bij uitstek met zijn nationale passie voor ijshockey, lijkt Vancouver een natuurlijke basis voor de Winterspelen. Het Canadese centrum aan de Stille Oceaan, een jonge multiculturele miljoenenstad met een ontspannen westkustsfeer en een liberale inslag, popelt om eindelijk, zeven jaar na de toekenning van de Spelen, het middelpunt te worden van de wintersportwereld.

Enigszins ironisch, want eigenlijk is Vancouver allesbehalve een stad in de gure Canadese diepvries. Met zijn zeeklimaat, vergelijkbaar met dat van Nederland, is het een van de mildste steden van Canada. Barre sneeuwstormen die Calgary, Toronto, Montreal en Halifax ’s winters steevast teisteren zijn hier zeldzaam. De huidige winter is bovendien een van de mildste die de stad ooit heeft gekend: er is het hele seizoen nog geen twee centimeter sneeuw gevallen.

De aftelklok in het centrum van Vancouver, met enkele uren te gaan voor het begin van de Olympische Winterspelen.

Regen, regen en nog eens regen valt er in Vancouver – en dat wordt vaak genoemd als het grootste nadeel van de stad, die overigens bekend staat als een van de beste ter wereld om te wonen. In onderzoeken van internationale consulentenbureaus waarbij steden worden geïndexeerd naar kwaliteit van het leven, komt Vancouver vaak als beste uit de bus. De winnende combinatie: spectaculair natuurschoon, een gunstig sociaal klimaat, en Canadese sociale voorzieningen als algemene gezondheidszorg.

,,Het is geweldig hier, we hebben de zee en de bergen, er is altijd iets te doen,’’ zegt Alex Babeanu, een inwoner van Vancouver die langsfietst bij False Creek. Hij verhuisde zeven jaar geleden naar Vancouver vanuit Parijs, waar hij opgroeide, voor zijn werk in de softwaresector. ,,Je hebt stranden, bossen, je kunt skiën, kanoën, wandelen. Bovendien zijn mensen vriendelijk en betrokken, er bestaat een sterke gemeenschapszin, dat heeft me verrast.’’

De auteur aan de voet van een ceder in British Columbia.

De onmiskenbaar prachtige natuurlijke omgeving is allesbepalend voor het leven in British Columbia (‘B.C.’). Tweederde van het oppervlakte van de provincie – een gebied zo groot als Californië en Florida bij elkaar – bestaat uit bossen, waaronder regenwoud met eeuwenoude ceders tot wel 50 meter hoog. Er zijn grootse baaien en fjorden met orka’s, wilde rivieren die wemelen van zalm, frisgroene wouden die worden bewoond door grizzlyberen en adelaars. Niet voor niets was het motto op nummerplaten van de provincie jarenlang simpelweg ‘Beautiful British Columbia.’

De machtige Rocky Mountains vormen bovendien een barrière tussen B.C. en de rest van Canada. Daardoor is Vancouver pas laat ontwikkeld; tot het einde van de negentiende eeuw was het weinig meer dan een houthakkerspost van zo’n duizend inwoners nabij het snijpunt van de westkust en de Amerikaans-Canadese grens. In de jaren 1880 werd een Canadese spoorlijn aangelegd naar het plaatsje, dat daarop aan belang won wegens zijn natuurlijke haven.

Bovendien hebben inheemse bevolkingsgroepen, of ‘First Nations’, wegens relatief laat contact, het grondgebied van B.C. nooit afgestaan in landverdragen, zoals in eerdere eeuwen gebruikelijk was in de meer oostelijke delen van het continent. Op papier ligt Vancouver daarom op inheems land. Hoewel indiaans-blanke verhoudingen nooit vrij zijn van irritaties, zijn Aboriginals sterk betrokken bij de organisatie van de Spelen. Zo bevatten de Olympische medailles de kenmerkende vormen van de vermaarde inheemse kunst uit het gebied.

De medailles bij de Olympische Winterspelen in Vancouver zijn bedrukt met motieven van de inheemse kunst aan de Canadese westkust.

De eerste blanken die zich in het gebied vestigden waren overwegend Angelsaksen, maar in de twintigste eeuw trok de Canadese westkust ook een aanzienlijk aantal emigranten uit andere Europese landen, waaronder Nederlanders; een van hen, Bill Vander Zalm, schopte het zelfs tot premier van de provincie. In de jaren zestig was er een toestroom van dienstweigeraars van de Amerikaanse westkust, wegens de oorlog in Vietnam.

De draft dodgers brachten een hippiecultuur mee, en een voorliefde voor marihuana. Wegens het gunstige natuurlijke klimaat om cannabis te cultiveren, en het tolerante politieke klimaat van Canada, is wiet de afgelopen decennia uitgegroeid tot het belangrijkste economische product van de provincie, waardevoller dan houtkap en toerisme. Vancouver, het centrum van de ondergrondse miljardenbusiness in zogenoemd ‘B.C. Bud’, heeft er de bijnaam ‘Vansterdam’ aan overgehouden.

Ernstiger van aard is het grote probleem dat Vancouver heeft met harddrugs. De zogenoemde Downtown Eastside, de armste wijk van Canada, is een gebied net ten oosten van het centrum, waar junks en prostituees over straat zwalken en drugs spuiten in steegjes achter vuilniscontainers. Het gebied bevat de enige spuitkliniek voor harddrugs in Noord-Amerika. Verslaafden kunnen er terecht om hun drugs te spuiten, om de verspreiding van ziekten als hepatitis en HIV tegen te gaan. Het omstreden initiatief wordt bedreigd door sluiting door de conservatieve regering van Canada.

Het centrum van Vancouver op een regenachtige dag.

Het culturele gezicht van Vancouver wordt de laatste decennia in toenemende mate bepaald door immigranten uit Azië, met name uit China en India. In de jaren negentig trok een groot aantal inwoners van Hongkong naar de Canadese westkust, uit vrees voor de overdracht van de kroonkolonie door Groot-Brittannië aan China in 1997. Velen van hen verkregen hun Canadese papieren door te investeren in onroerend goed. Torenhoge appartementsgebouwen schoten als paddenstoelen uit de grond, wat de stad een andere bijnaam opleverde: ‘Hongcouver’.

Chinese invloeden zijn overal zichtbaar in Vancouver – niet alleen in het oude Chinatown met zijn traditionele Chinese groentewinkels, maar vooral ook in uitgestrekte buitenwijken als Richmond, waar ongeveer de helft van de bevolking van Chinese afkomst is. In die voorstad liggen niet alleen de luchthaven van Vancouver en de Olympische schaatshal, de Richmond Oval, maar ook luxe Chinese winkelcentra als het Aberdeen Centre, met peperdure speciaalzaken voor alles van elektronica tot sportauto’s.

,,De diversiteit van Vancouver is enorm,’’ zegt Mark Chin, een jonge inwoner van de stad van Aziatische afkomst. ,,We hebben hier allerlei culturen, vanuit de hele wereld. We zijn gewend om voortdurend met mensen van verschillende achtergronden om te gaan.’’ Chin zit op de fiets, ook hij doet graag aan buitenactiviteiten als mountain biking en snowboarden, zegt hij. ,,Wat mij betreft is Vancouver inderdaad de beste plaats ter wereld. Je kunt Vancouver niet alleen beoordelen op de regen.’’

Joggers bij English Bay in Vancouver.

De naam Vancouver, komt die nou van Coevorden?

Indirect, is het antwoord. De stad is genoemd naar de Britse ontdekkingsreiziger George Vancouver, die het gebied aan het einde van de achttiende eeuw in kaart bracht.

De voorouders van George Vancouver kwamen uit het Drentse Coevorden. Hun achternaam, Van Coevorden, werd in Engeland verbasterd tot Vancouver.

Overigens ligt de klemtoon van Vancouver op de tweede lettergreep, niet de eerste: de naam van de stad wordt uitgesproken VanCOUver.

This post is also available in: Engels

Tagged with:
 

4 Responses to Wintersport in spectaculaire en druilerige metropool

  1. […] staat opgetogen te zwaaien met een Canadese vlag aan de drukke Granville Street in het centrum van Vancouver. ,,We zijn zo trots op Canada,’’ zegt de inwoner van de voorstad Surrey. Om alle twijfel weg te […]

  2. […] ander land bekend voorkomt, is het Canada, gastland van de vorige Spelen – de wintereditie in Vancouver, ruim twee jaar […]

  3. […] de grootste tegenslag uit het 13-jarige succesverhaal van Lululemon, dat in 2000 werd opgericht in Vancouver. De onderneming, met het ontspannen aura van de Noord-Amerikaanse westkust, legt een nadruk op […]

  4. […] De Canadese stad Vancouver, voorganger van Sotsji als organiserende stad van de Olympische Winterspelen, stuurt een openlijk homoseksuele locoburgemeester naar Rusland om […]

Laat een reactie achter bij Canadese herinneringen aan Olympisch fiasco en euforie | Standplaats Canada Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *