Koopjesjagers uit Canada trekken profijt van de scherpe koersdaling van de Amerikaanse dollar. Gelijkwaardigheid van de twee valuta’s voelt voor veel Canadezen als de kroon op de ommekeer van hun economie. Over de grens op koopjesjacht.
Door Frank Kuin
Plattsburgh. Tevreden laden Natalie Savard en Diane Duguay plastic tassen met aankopen in de kofferbak van hun auto. De twee vrouwen uit het Canadese Montréal staan geparkeerd op het terrein van het Champlain Centre, een groot winkelcentrum in Plattsburgh, New York, net ten zuiden van de Canadese grens. Ze zijn afgekomen op onweerstaanbare koopjes in de Verenigde Staten wegens de spotgoedkope Amerikaanse dollar.
„De prijzen zijn hier veel beter”, zegt Savard, wijzend op kleren, schoenen, cosmetica en boeken in de laadbak. „Een blouse waar ik hier een tientje voor betaal, zou me in Canada 30 dollar kosten. Onze dollar wordt steeds sterker, dus waarom zou ik thuis zoveel uitgeven als het hier voor stukken minder kan?”
Savard en Duguay zijn niet de enige Canadezen die de grens zijn overgestoken om hun ongekende koopkracht te beproeven. Ongeveer één op de drie auto’s op het parkeerterrein van het winkelcentrum heeft een Canadese nummerplaat. Tony uit Montreal schuift opgetogen een grote doos in zijn auto met boombeklimmersmaterieel, dat hij gebruikt als hij op jacht gaat. „Het kostte 119 dollar, vergeleken met 250 thuis.” De Canadese Chantal doet haar nieuwe riem om. „Merkkleding is hier goedkoper”, zegt ze.
„Waarom zou ik thuis zoveel uitgeven als het hier voor stukken minder kan?”
Koopjesjagers uit Canada trekken profijt van de scherpe koersdaling van de Amerikaanse dollar. Terwijl de euro de afgelopen week opliep tot 1,40 ten opzichte van de Amerikaanse munt, bereikte ook de Canadese dollar een mijlpaal: pariteit. Dat was voor het eerst in 31 jaar. Nog geen vijf jaar geleden zweefde de Canadese munt, decennialang het arme broertje van de machtige Amerikaanse dollar, rond de 62 Amerikaanse cent. Alleen dit jaar al is de Canadese valuta, bijgenaamd de loonie wegens de Great Northern Loon (IJsduiker) die is afgebeeld op de munt, zo’n 17 procent in waarde toegenomen ten opzichte van de greenback.
Het bereiken van pariteit heeft in Canada tot jolige feestvreugde geleid. „Eindelijk respect”, vatte een econoom de nationale trots samen. Canadezen meten zich vaak aan Amerikanen. Gelijkwaardigheid van de munt voelt voor velen als een nationale opsteker, de kroon op een grote ommekeer. Halverwege de jaren negentig lieten valutahandelaren de Canadese economie, geplaagd door chronische begrotingstekorten en hoge werkloosheid, links liggen. De Canadese dollar werd afgedaan als de „noordelijke peso”. Er gingen stemmen op om hem af te schaffen en in Amerikaanse dollars te gaan betalen.
Hoewel de Canadese minister van Financiën, Jim Flaherty, erkende dat pariteit voor een aanzienlijk deel het gevolg is van daling van de Amerikaanse dollar, stelde hij toch opgewekt vast dat valutahandelaren eindelijk oog hebben voor de kracht van de Canadese economie. „We hebben de beste economische basis binnen de G7 en de beste werkgelegenheid in 33 jaar.” In tegenstelling tot buurland de VS boekt Canada al jarenlang begrotingsoverschotten. De economische groei bedraagt bijna 4 procent, de werkloosheid ruim 6 procent.
De Amerikaanse dollar en de Canadese munt, bijgenaamd de ‘loonie’.
Bovendien beschikt Canada over één van de grootste olievoorraden ter wereld: de teerzanden in de westelijke provincie Alberta. Winning van deze onconventionele vorm van ruwe olie is lastig en duur, maar sinds enkele jaren rendabel wegens de hoge olieprijs. Opkomende economieën als China en India hebben olie nodig, stabiel Canada heeft het. Dat wordt beschouwd als de voornaamste reden waarom de Canadese munt sinds begin 2003 nog sterker is opgelopen ten opzichte van de Amerikaanse dollar (54 procent) dan andere valuta, waaronder de euro (36 procent).
„Het vermogen van Canada om mee te stijgen met andere valuta ten opzichte van de Amerikaanse dollar ligt voornamelijk aan het groeiende belang van natuurlijke grondstoffen”, stelt Avery Shenfield, econoom bij CIBC World Markets in Toronto. „Dat heeft geleid tot toenemende vraag naar onze munt, en ook inkomensgroei en werkgelegenheid geschept.”
Toch waarschuwen waarnemers voor te veel vreugde over pariteit. Want er is een keerzijde: exporteurs van industriële goederen als auto-onderdelen, die jarenlang profiteerden van een lage Canadese dollar om veel af te zetten in de VS, hebben nu steeds meer moeite om te concurreren met Amerikaanse producenten. Dat kan tot stagnatie leiden, temeer omdat de haperende VS veruit de grootste handelspartner van Canada is. „Over het algemeen zijn de gevolgen negatief voor de Canadese economie”, aldus econoom Craig Alexander van Toronto Dominion Bank.
De Canadese koopjesjagers in Plattsburgh en andere grensplaatsen hebben daar vooralsnog geen boodschap aan. Uit een studie van de Bank van Montreal is gebleken dat prijzen van consumentenproducten, gemeten in de munt ter plekke, in Canada gemiddeld 24 procent hoger liggen dan in de VS; pariteit van de valuta’s dringt niet snel door tot de prijsstickers in de winkelschappen. Dus voorlopig loont het om over de grens te winkelen voor allerlei artikelen, van elektronica tot auto’s.
Natalie Savard is blij met haar buit. Ze klapt de kofferbak dicht en start de motor. „Ik doe mijn boodschappen waar ik het voordeligst uit ben.”
Share
Nederlands 
