Poetin, kaasklonten en verkiezingsfraude
Een controverse over mogelijke verkiezingsfraude in Canada brengt premier Stephen Harper in verlegenheid. Tienduizenden kiezers zouden vorig jaar zijn misleid met telefoontjes om hen bij de stembus weg te houden. De grote vraag bij de zogenoemde ‘robo-call affair’: wie gaat er schuil achter de naam Pierre Poutine?
Door Frank Kuin
MONTREAL. Ook dat nog, moet Vladimir Poetin hebben gedacht. Alsof de Russische premier zijn handen niet vol heeft aan de verkiezingen in Rusland, en volgens zijn tegenstanders het plegen van verkiezingsfraude, is zijn naam deze week ook nog in verband gebracht met onregelmatigheden bij de verkiezingen in een ander groot en besneeuwd land: Canada. Ja, u leest het goed.
Canada was deze week in de greep van een groeiende controverse over onregelmatigheden bij de parlementsverkiezingen van vorig voorjaar, die zijn gewonnen door de Conservatieve Partij van premier Stephen Harper. Op de verkiezingsdag, zo is gebleken, hebben duizenden kiezers in verschillende kiesdistricten telefoontjes ontvangen waarin een opgenomen stem hen namens de Canadese kiesraad meedeelde dat hun stemlocatie was gewijzigd – en hen ten onrechte naar een andere plek verwees.
De telefoontjes, waarvan er de afgelopen week steeds meer aan het licht zijn gekomen, hadden kennelijk de bedoeling kiezers bij de werkelijke stembureaus weg te houden – een vorm van verkiezingsfraude die ernstige gevolgen kan hebben voor Harper als mocht blijken dat zijn partij opdracht heeft gegeven voor de zogenoemde ‘robo-calls’. Want de kiesraad had er niets mee te maken: die belt kiezers nooit op, liet de instantie deze week weten bij de aankondiging een onderzoek te zullen instellen.
Harper heeft stellig ontkend dat zijn partij ‘dirty tricks’ heeft toegepast om een parlementaire meerderheid te halen. Maar niemand weet wie er dan wel achter de mysterieuze telefoonstem schuilging. Het enige aanknopingspunt is dat enkele van de telefoontjes, in de plaats Guelph, zijn teruggevoerd op een wegwerpmobieltje dat op naam stond van een zekere Pierre Poutine.
Voor de Canadese verstaander duidelijk een nepnaam: poutine is in Canada bekend als een fastfoodgerecht uit de overwegend Franstalige provincie Québec, bestaande uit patat met kaasklonten en bedolven onder een scheut vette jus. In het Frans is Poutine echter ook de spelling van de naam van de Russische leider – dus al snel rees de vraag of Pierre wellicht familie was van Vladimir.
Cartoonist Chapleau beeldde Poetin af als een werknemer van een call center, met een koptelefoontje op en een microfoontje voor zijn mond. ,,Ten eerste, dit is Pierre niet, maar Vladimir’’ zei hij. ,,En ten tweede heb ik mijn handen vol genoeg aan het plegen van mijn eigen ‘robo-calls’ om me zorgen te maken over die van u.’’
Voor Harper, die vaak wordt beschuldigd van een autocratische regeerstijl, is het een uiterst onwelkome vergelijking — het eerste schandaal tijdens zijn regeerperiode, die in 2006 begon, dat zijn partij in verlegenheid kan brengen.
Thema´s
- Het hoge noorden
- Atlantische provincies
- Quebec
- Ontario
- Prairies
- British Columbia
- Canada in de wereld
- Canada & Nederland
- Canada & VS
- Inheemse bevolking
- Immigratie en multiculturalisme
- Politiek
- Justitie
- Defensie
- Economie
- Sport
- Gezondheid
- Cultuur
- Canadese identiteit
- Natuur en milieu
- Wetenschap
- Toerisme
- Geschiedenis
- Religie
Meer over:
- Stephen Harper
- Terrorismebestrijding
- Klimaatverandering
- Grondstoffen
- Afghanistan
- Integratie
- Olie
- Teerzanden
- BlackBerry
- Nederlanders in Canada
- Vancouver 2010
- RIM
- Oliezanden
- Immigratie
- Shell
- Jean Charest
- Inuït
- Kredietcrisis
- NAFTA
- Leger
- IJshockey
- Leven in Canada
- Familie Khadr
- Zeeijs
- Rob Ford
- Barack Obama
- Demonstranten
- Kandahar
- Luchtvaart
- Mijnen
- Separatisme
- Grens Canada - VS
- Canada & Rusland
- Supreme Court of Canada
- Bevrijding
- Accommodement raisonnable
- Downtown Eastside
- Homohuwelijk
- Spoorwegen
- Parti Québécois