Sinds 11 september geldt aan de Amerikaans-Canadese grens, traditioneel bekend als de langste onverdedigde grens ter wereld, een verhoogde staat van paraatheid. Op een van de grootste grensovergangen en handelsaders, de Ambassador Bridge bij Detroit, leidt dat tot grote vertragingen.

Door Frank Kuin

Windsor. Vrachtwagens, vrachtwagens en nog eens vrachtwagens. In een eindeloze file staan ze in twee rijen te wachten op toegang tot de ‘Bridge to the USA’. Honderden achttienwielers met containers van DaimlerChrysler en transporteurs als Libby Motor Lines en TST Overland Express vullen ronkend de hoofdverkeersader in het Canadese Windsor, recht tegenover het Amerikaanse Detroit. Althans, verkeersader… de oprit naar de Verenigde Staten doet om twee uur ‘s middags eerder denken aan een parkeerterrein.

,,We verspillen een hoop tijd aan de grens,” zegt J. Hundal, een Canadese chauffeur die in de rij staat te wachten. Hundal passeert de befaamde Ambassador Bridge, die Detroit en Windsor met elkaar verbindt, elke dag. Hij haalt auto-onderdelen op in de Amerikaanse staat Indiana en levert ze af bij een assemblagefabriek van General Motors in het Canadese Oshawa, Ontario. Elke keer is hij wel een uur tot anderhalf uur zoet aan de grens, zegt hij. ,,Het hangt af van de douanebeambten,” aldus Hundal. ,,Ze voeren willekeurige inspecties uit van de trucks, soms met honden.”

Sinds 11 september is aan de Amerikaans-Canadese grens, traditioneel bekend als ,,de langste onverdedigde grens ter wereld”, een verhoogde staat van paraatheid van kracht. Uit vrees dat terroristen via Canada de VS binnenkomen, voert de Amerikaanse douane intensievere inspecties uit. Daarbij zijn zelfs militairen van de National Guard ingezet.

Gezicht op de Amerikaanse stad Detroit vanuit het Canadese Windsor.

Die grenscontroles druisen in tegen de Noord-Amerikaanse handelsliberalisering van de afgelopen jaren. De Verenigde Staten en Canada, die in 1989 een vrijhandelsverdrag sloten, onderhouden de grootste bilaterale handelsrelatie ter wereld: vorig jaar passeerde 470 miljard dollar (bijna 1,2 biljoen gulden) aan handelwaar hun grens; dat is 1,3 miljard dollar per dag. Naar schatting een derde daarvan komt voor rekening van de Noord-Amerikaanse auto-industrie, verspreid over beide landen in een wijde omtrek van Detroit, het centrum van de ‘Grote Drie’ autoproducenten General Motors, Ford en DaimlerChrysler.

Ambassador Bridge is de slagader van de Amerikaans-Canadese handel. Ongeveer een derde ervan (vorig jaar 160 miljard dollar) passeert in trucks deze brug, veruit de drukste grensovergang tussen de twee landen. Als op geen andere plaats is hier het Noord-Amerikaans vrijhandelsverdrag (NAFTA) in actie te zien. Een niet aflatende stroom vrachtwagens stuwt zich langzaam over de imposante vierbaans-hangbrug – om bij aankomst in de VS te wachten.

,,Ze stellen meer vragen sinds 11 september”, zegt John Redwood, die met een lading hekmateriaal op weg is naar Jackson, Tennessee. ,,Bijvoorbeeld of er iemand met je meereist. Vroeger werd er niets gevraagd.” Een boze vrachtwagenchauffeur van Morrice Transportation voegt toe: ,,It sucks! Het wordt alleen maar erger.” Hij sluit zijn raam en geeft gas om twee wagenlengtes voortgang te maken.

Vergeleken bij half september vallen de rijen nog mee. Direct na de aanval werd de grens bijna hermetisch afgesloten. Wachttijden in Windsor liepen op tot achttien uur en er vormde zich een file van twintig kilometer. De vertragingen stuurden de Noord-Amerikaanse autoproductie in de war, wegens het zogeheten ‘just-in-time’ bevoorradingssysteem van de grote autoproducenten. Daarbij worden onderdelen binnen enkele uren na aanlevering in de auto gemonteerd. Dat spaart opslagkosten, maar kan bij onvoorzien oponthoud aan de grens leiden tot kostbare onderbrekingen van het assemblageproces.

Wegens de hoge mate van integratie van de auto-industrie in de VS en Canada ,,zijn we afhankelijk van een vrije stroom aan de grens”, verklaart Bob Renaud, woordvoerder van DaimlerChrysler Canada. ,,Het is essentieel voor onze assemblagefabrieken. We begrijpen dat er behoefte is aan veiligheid, maar we kunnen ons geen rijen van tien tot twaalf uur veroorloven.”

,,We kunnen ons geen rijen van tien tot twaalf uur veroorloven”

Hetzelfde geldt voor de Canadese economie als geheel. Ongeveer tweederde van wat Canada produceert wordt verkocht in de VS; van alle Canadese exporten gaat 86 procent naar de zuiderbuur. Bovendien trekt Canada, met zijn goedkopere valuta en lagere lonen dan de VS, buitenlandse investeringen op basis van vrije toegang tot de Amerikaanse markt. Door onzekerheid over wachttijden aan de grens hebben Canadese ondernemingen nu in feite te maken met een nieuwe non-tarriff barrier.

Wat het Canadese bedrijfsleven betreft is bestrijding van dat obstakel ,,de hoogste prioriteit op dit moment,” zegt Mark Boudreau van de Canadese Producenten en Exporteurs. Ongeveer 45 bedrijfsorganisaties, van houtleveranciers tot makers van vliegtuigonderdelen, hebben zich op initiatief van deze belangengroep verenigd in de `Coalitie voor een Veilige en Handelsefficiënte Grens’. Volgens hen is de belangrijkste taak aan de grens het kaf efficiënter van het koren te scheiden: inspecties moeten worden gericht op het risicovolle grensverkeer, terwijl de dagelijkse handel zo veel mogelijk dient te worden ontzien.

,,Ongeveer 99 procent van alle goederen en reizigers is legitiem,” aldus Boudreau. ,,Je kunt niet elke truck controleren. Als je weet dat een vrachtwagen afkomstig is van de Fordfabriek in Canada en je weet wat erin zit, waarom moet hij dan nog stoppen aan de grens?”

De coalitie dringt aan op een systeem van voorselectie: vrachtwagens die de grens regelmatig oversteken zouden al moeten worden vrijgegeven voordat ze de overgang bereiken. Door middel van elektronische rapportage van de inhoud van een truck zou het leeuwendeel van het grensverkeer zich niet in de rij voor de grenspost hoeven te voegen. Vrachtwagens met bijvoorbeeld auto-onderdelen zouden dan zo door kunnen rijden, bij voorkeur via een eigen rijstrook.

Aan de Amerikaanse kant van de grens doen soortgelijke voorstellen de ronde. Bijna een kwart van alle Amerikaanse exporten is bestemd voor Canada, en 40 procent van de handel tussen de twee landen voert door de regio van Detroit. De Kamer van Koophandel in Detroit vormde na 11 september de actiegroep ‘Northern Border for Economic Security and Trade’. Volgens Dan Cherrin van de Kamer ,,kijken we naar de Europese Unie als een model voor een naadloze grens die tegemoet komt aan zowel veiligheid als een soepele handelsstroom”.

Gezicht op het Canadese Windsor vanuit Detroit. Het monument herinnert aan de ‘ondergrondse spoorweg’, de ontsnappingsroute van zwarte slaven vanuit de VS naar Canada.

In tegenstelling tot Canada – en de EU – ligt in de VS evenwel de nadruk op veiligheid. ,,Een vrachtwagen kan zo de Ambassador Bridge oprijden met een lading explosieven, want hij wordt pas na aankomst in de VS geïnspecteerd,” zegt Cherrin. De actiegroep is dan ook voorstander van inspectie door Amerikaans douanepersoneel aan de Canadese kant van de brug, voorafgaand aan de oversteek. Bijkomend voordeel zou zijn dat verkeersopstoppingen voor de grensposten van de brug zelf worden verwijderd.

Cherrin heeft met vertegenwoordigers van de grote autoproducenten en toeleveranciers in Washington gelobbyd voor meer douanebeambten en betere technologie en infrastructuur aan de grens. Er is haast bij, zegt hij, want momenteel wordt de ernst van de grensvertragingen vertekend door de economische recessie. Het volume aan grensverkeer tussen Detroit en Windsor ligt ongeveer dertig procent lager dan vorig jaar. Zodra de economie weer aantrekt, belooft het grensprobleem acuut te worden.

3 Responses to Brug Canada-VS na 11 september meer een barrière

  1. […] met de Amerikaanse ter zake, omdat de overgrote meerderheid van Canadese exporten (85 procent) naar de VS gaat. Sinds de tweede helft van de jaren negentig hebben Canadese exporteurs kunnen steunen op de […]

  2. […] die traditioneel bekend staat als de ‘langste onverdedigde grens ter wereld’, zijn sinds de terreuraanslagen aanmerkelijk strenger […]

  3. […] zichzelf beschouwt als de nauwste bondgenoot van Amerika, wekt die opstelling huivering en zorg. Al sinds 2001 bestaat er een markant accentverschil tussen de twee landen ten aanzien van hun grens: Amerikanen denken bovenal aan veiligheid, […]

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *